పేజీలు

సర్వమంగళ

సర్వ మంగళ మాంగల్యే శివే సర్వార్ధి సాధికే శరన్యే త్రయంబకే దేవి నారాయని నమోస్తుతే .
కాలే వర్షతు పర్జన్యః పృథివీ సశ్యశాలినీ । దేశోఽయం క్షోభరహితః బ్రాహ్మణాః సంతు నిర్భయాః ॥

ఓం శాంతి ! శాంతి !! శాంతి: !!! .సత్యం నిత్యం అనంతం

31 అక్టోబర్, 2020

వైరాగ్య శతకము

తృష్ణాదూషణము
చూడోత్తంసిత చారు చంద్రకలికా చంచచ్ఛిఖా భాస్వరో
లీలా దగ్ధ విలోల కామ శలభః శ్రేయో దశాగ్రే స్ఫురన్‌ ।
అంతః స్ఫూర్జదపార మోహ తిమిర ప్రాగ్భారముచ్చాటయన్‌
శ్చేతః సద్మని యోగినాం విజయతే జ్ఞాన ప్రదీపో హరః ॥
1
భ్రాంతం దేశమనేక దుర్గ విషమం ప్రాప్తం న కించిత్ఫలం
త్యక్త్వా జాతి కులాభిమానముచితం సేవా కృతా నిష్ఫలా ।
భుక్తం మాన వివర్జితం పర గృహేష్వాశంకయా కాకవత్‌
తృష్ణే జృంభసి పాప కర్మ పిశునే నాద్యాపి సంతుష్యసి ॥
2
ఉత్ఖాతం నిధి శంకయా క్షితి తలం ధ్మాతా గిరేర్ధాతవో
నిస్తీర్ణః సరితాం పతిర్నృపతయో యత్నేన సంతోషితాః ।
మంత్రారాధన తత్పరేణ మనసా నీతాః శ్మశానే నిశాః
ప్రాప్తః కాణ వరాటకోఽపి న మయా తృష్ణే! సకామా భవ ॥
3
ఖలాలాపాః సోఢాః కథమపి తదారాధన పరై
ర్నిగృహ్యాంతర్బాష్పం హసితమపి శూన్యేన మనసా ।
కృతో విత్త స్తంభప్రతిహత ధియామంజలిరపి
త్వమాశే! మోఘాశే! కి మపర మతో నర్తయసి మామ్‌ ॥
4
అమీషాం ప్రాణానాం తులిత బిసినీ పత్ర పయసాం
కృతే కిం నాస్మాభిర్విగళిత వివేకైర్వ్యవసితమ్‌ ।
యదాఢ్యానామగ్రే ద్రవిణ మద నిఃసంజ్ఞ మనసాం
కృతం వీతవ్రీడై ర్నిజగుణ కథా పాతకమపి ॥
5
క్షాంతం న క్షమయా గృహోచిత సుఖం త్యక్తం న సంతోషతః
సోఢో దుఃసహ శీత తాప పవన క్లేశో న తప్తం తపః ।
ధ్యాతం విత్తమహర్నిశం నియమితప్రాణైర్న శంభోః పదం
తత్తత్కర్మ కృతం యదేవ మునిభిస్తైస్తైః ఫలైర్వంచితాః ॥
6
భోగా న భుక్తా వయమేవ భుక్తా స్తపో న తప్తం వయమేవ తప్తాః ।
కాలో న యాతో వయమేవ యాతా స్తృష్ణా న జీర్ణా వయమేవ జీర్ణాః ॥
7
వలిభిర్ముఖమాక్రాంతం పలితేనాంకితం శిరః ।
గాత్రాణి శిథిలాయంతే తృష్ణైకా తరుణాయతే ॥
8
నివృత్తా భోగేచ్ఛా పురుష బహు మానోఽపి గళితః
సమానాః స్వర్యాతాః సపది సుహృదో జీవిత సమాః ।
శనైర్యష్ట్యుత్థానం ఘన తిమిర రుద్ధే చ నయనే
అహో దృష్టః కాయస్తదపి మరణాపాయ చకితః ॥
9
ఆశా నామ నదీ మనోరథ జలా తృష్ణా తరంగాకులా
రాగ గ్రాహవతీ వితర్క విహగా ధైర్య ద్రుమ ధ్వంసినీ ।
మోహావర్త సుదుస్తరాతిగహనా ప్రోత్తుంగ చింతా తటీ
తస్యాః పారగతా విశుద్ధమనసో నందంతి యోగీశ్వరాః ॥
10
విషయపరిత్యాగ విడంబనము
న సంసారోత్పన్నం చరితమనుపశ్యామి కుశలం
విపాకః పుణ్యానాం జనయతి భయం మే విమృశతః ।
మహద్భిః పుణ్యౌఘైశ్చిర పరిగృహీతాశ్చ విషయాః
మహాంతో జాయంతే వ్యసనమివ దాతుం విషయిణామ్‌ ॥
11
అవశ్యం యాతారశ్చిరతరముషిత్వాఽపి విషయా
వియోగే కో భేదస్త్యజతి స జనో యత్స్వయమమూన్‌ ।
వ్రజంతః స్వాతంత్ర్యాదతుల పరితాపాయ మనసః
స్వయం త్యక్తా హ్యేతే శమ సుఖమనంతం విదధతి ॥
12
బ్రహ్మజ్ఞాన వివేకినోఽమలధియః కుర్వంత్యహో దుష్కరం
యన్ముంచంత్యుపభోగ భాంజ్యపి ధనాన్యేకాంతతో నిఃస్పృహాః ।
సంప్రాప్తాని పురా న సంప్రతి న చ ప్రాప్తౌ దృఢ ప్రత్యయాన్‌
వాంఛా మాత్ర పరిగ్రహాణ్యపి పరం త్యక్తుం న శక్తా వయమ్‌ ॥
13
ధన్యానాం గిరి కందరేషు వసతాం జ్యోతిః పరం ధ్యాయతా
మానందాశ్రు జలం పిబంతి శకునా నిఃశంకమంకేశయాః ।
అస్మాకం తు మనోరథోపరచిత ప్రాసాద వాపీ తట
క్రీడా కానన కేళి కౌతుక జుషా మాయుఃపరం క్షీయతే ॥
14
భిక్షాఽశనం తదపి నీరసమేక వారం
శయ్యా చ భూః పరిజనో నిజదేహమాత్రమ్‌ ।
వస్త్రం విశీర్ణ శతఖండమయీ చ కంథా
హా హా తథాఽపి విషయా న జహాతి చేతః ॥
15
స్తనౌ మాంసగ్రంథీ కనక కలశావిత్యుపమితౌ
ముఖం శ్లేష్మాగారం తదపి చ శశాంకేన తులితమ్‌ ।
స్రవన్మూత్ర క్లిన్నం కరివర శిరఃస్పర్ధి జఘనం
ముహుర్నింద్యం రూపం కవిజన విశేషై ర్గురుకృతమ్‌ ॥
16
ఏకో రాగిషు రాజతే ప్రియతమా దేహార్ధధారీ హరో
నీరాగేషు జనో విముక్త లలనాసంగో న యస్మాత్పరః ।
దుర్వార స్మర బాణ పన్నగ విష వ్యావిద్ధ ముగ్ధో జనః
శేషః కామ విడంబితాన్న విషయాన్భోక్తుం న మోక్తుం క్షమః ॥
17
అజానందాహాత్మ్యం పతతు శలభో దీపదహనే
స మీనోఽప్యజ్ఞానాద్బడిశ యుతమశ్నాతు పిశితమ్‌ ।
విజానంతోఽప్యేతే వయమిహ విపజ్జాలజటిలాన్‌
న ముంచామః కామా నహహ గహనో మోహ మహిమా ॥
18
తృషా శుష్యత్యాస్యే పిబతి సలిలం శీత మధురం
క్షుధార్తః శాల్యన్నం కబళయతి మాంసాది కలితమ్‌ ।
ప్రదీప్తే కామాగ్నౌ సుదృఢతరమాలింగతి వధూం
ప్రతీకారం వ్యాధేః సుఖమితి విపర్యస్యతి జనః ॥
19
తుంగం వేశ్మ సుతాః సతామభిమతాః సంఖ్యాతిగాః సంపదః
కల్యాణీ దయితా వయశ్చ నవమిత్యజ్ఞాన మూఢో జనః ।
మత్వా విశ్వమనశ్వరం నివిశతే సంసార కారాగృహే
సందృశ్య క్షణ భంగురం తదఖిలం ధన్యస్తు సన్న్యస్యతి ॥
20
యాచ్ఞాదైన్య దూషణము
దీనా దీన ముఖైః సదైవ శిశుకైరాకృష్ట జీర్ణాంబరా
క్రోశద్భిః క్షుధితైర్నిరన్న విధురా దృశ్యా న చేద్గేహినీ ।
యాచ్ఞాభంగ భయేన గద్గద గళ త్రుట్యద్విలీనాక్షరం
కో దేహీతి వదేత్స్వ దగ్ధ జఠరస్యార్థే మనస్వీ పుమాన్‌ ॥
21
అభిమత మహామాన గ్రంథి ప్రభేద పటీయసీ
గురుతర గుణ గ్రామాంభోజ స్ఫుటోజ్జ్వల చంద్రికా ।
విపుల విలసల్లజ్జావల్లీ వితాన కుఠారికా
జఠర పిఠరీ దుష్పూరేయం కరోతి విడంబనమ్‌ ॥
22
పుణ్యే గ్రామే వనే వా మహతి సిత పటచ్ఛన్న పాలీ కపాలీ
మాదాయ న్యాయ గర్భ ద్విజ హుత హుత భుగ్ధూమ ధూమ్రోపకంఠే ।
ద్వారం ద్వారం ప్రవిష్టో వరముదర దరీ పూరణాయ క్షుధార్తో
మానీ ప్రాణైః సనాథో న పునరనుదినం తుల్య కుల్యేషు దీనః ॥
23
గంగా తరంగ హిమ శీకర శీతలాని
విద్యాధరాధ్యుషిత చారు శిలా తలాని ।
స్థానాని కిం హిమవతః ప్రళయం గతాని
యత్సావమాన పర పిండ రతా మనుష్యాః ॥
24
కిం కందాః కందరేభ్యః ప్రళయముపగతా నిర్ఝరా వా గిరిభ్యః
ప్రధ్వస్తా వా తరుభ్యః సరసఫలభృతో వల్కలిన్యశ్చ శాఖాః ।
వీక్ష్యంతే యన్ముఖాని ప్రసభమపగత ప్రశ్రయాణాం ఖలానాం
దుఃఖాప్త స్వల్ప విత్త స్మయ పవన వశానర్తిత భ్రూ లతాని ॥
25
పుణ్యైర్మూలఫలై స్తథా ప్రణయినీం వృత్తిం కురుష్వాధునా
భూశయ్యాం నవపల్లవై రకృపణైరుత్తిష్ఠ యావో వనమ్‌ ।
క్షుద్రాణా మవివేకమూఢ మనసాం యత్రేశ్వరాణాం సదా
విత్త వ్యాధి వికార విహ్వల గిరాం నామాపి న శ్రూయతే ॥
26
ఫలం స్వేచ్ఛా లభ్యం ప్రతివనమఖేదం క్షితిరుహాం
పయః స్థానే స్థానే శిశిర మధురం పుణ్య సరితామ్‌ ।
మృదుస్పర్శా శయ్యా సులలిత లతాపల్లవమయీ
సహంతే సంతాపం తదపి ధనినాం ద్వారి కృపణాః ॥
27
యే వర్తంతే ధనపతిపురః ప్రార్థనా దుఃఖభాజో
యే చాల్పత్వం దధతి విషయాక్షేప పర్యాప్త బుద్ధేః ।
తేషామంతః స్ఫురిత హసితం వాసరాణాం స్మరేయం
ధ్యాన చ్ఛేదే శిఖరి కుహర గ్రావ శయ్యా నిషణ్ణః ॥
28
యే సంతోష నిరంతర ప్రముదితా స్తేషాం న భిన్నా ముదో
యే త్వన్యే ధన లుబ్ధ సంకులధియ స్తేషాం న తృష్ణా హతా ।
ఇత్థం కస్య కృతే కృతః స విధినా తాదృక్పదం సంపదాం
స్వాత్మన్యేవ సమాప్త హేమ మహిమా మేరుర్న మే రోచతే ॥
29
భిక్షాహార మదైన్య మప్రతిసుఖం భీతిచ్ఛిదం సర్వతో
దుర్మాత్సర్య మదాభిమాన మథనం దుఃఖౌఘ విధ్వంసనమ్‌ ।
సర్వత్రాన్వహ మప్రయత్నసులభం సాధు ప్రియం పావనం
శంభోః సత్రమవార్య మక్షయనిధిం శంసంతి యోగీశ్వరాః ॥
30
భోగాస్థైర్య వర్ణనము
భోగే రోగభయం కులే చ్యుతిభయం విత్తే నృపాలాద్భయం
మానే ధైన్యభయం బలే రిపుభయం రూపే జరాయా భయమ్‌ ।
శాస్త్రే వాదిభయం గుణే ఖలభయం కాయే కృతాంతాద్భయం
సర్వం వస్తు భయాన్వితం భువి నృణాం వైరాగ్య మే వాభయమ్‌ ॥
31
ఆక్రాంతం మరణేన జన్మ జరసా చాత్యుజ్జ్వలం యౌవనం
సంతోషో ధనలిప్సయా శమసుఖం ప్రౌఢాంగనా విభ్రమైః ।
లోకైర్మత్సరిభిర్గుణా వనభువో వ్యాళై ర్నృపా దుర్జనై
రస్థైర్యేణ విభూతయోఽప్యుపహతా గ్రస్తం న కిం కేన వా ॥
32
ఆధివ్యాధి శతైర్జనస్య వివిధైరారోగ్యమున్మూల్యతే
లక్ష్మీర్యత్ర పతంతి తత్ర వివృత ద్వారా ఇవ వ్యాపదః ।
జాతం జాతమవశ్యమాశు వివశం మృత్యుః కరోత్యాత్మసాత్‌
తత్కిం తేన నిరంకుశేన విధినా యన్నిర్మితం సుస్థిరమ్‌ ॥
33
భోగాస్తుంగతరంగ భంగ తరళాః ప్రాణాః క్షణధ్వంసినః
స్తోకాన్యేవ దినాని యౌవన సుఖస్ఫూర్తిః ప్రియాసు స్థితా ।
తత్సంసారమసారమేవ నిఖిలం బుద్ధ్వా బుధా బోధకా
లోకానుగ్రహ పేశలేన మనసా యత్నః సమాధీయతామ్‌ ॥
34
భోగా మేఘ వితాన మధ్య విలసత్సౌదామనీ చంచలా
ఆయుర్వాయు విఘట్టితాబ్జ పటలీ లీనాంబువద్భంగురమ్‌ ।
లోలా యౌవన లాలసా స్తనుభృతామిత్యాకలయ్య ద్రుతం
యోగే ధైర్య సమాధి సిద్ధి సులభే బుద్ధిం విదద్ధ్వం బుధాః ॥
35
ఆయుః కల్లోల లోలం కతిపయ దివసస్థాయినీ యౌవన శ్రీ
రర్థాః సంకల్పకల్పా ఘన సమయ తటిద్విభ్రమా భోగ పూగాః ।
కంఠాశ్లేషోపగూఢం తదపి చ న చిరం యత్ప్రియాభః ప్రణీతం
బ్రహ్మణ్యాసక్త చిత్తా భవత భవభయాంభోధి పారం తరీతుమ్‌ ॥
36
కృచ్ఛ్రేణామేధ్య మధ్యే నియమిత తనుభిః స్థీయతే గర్భ వాసే
కాంతా విశ్లేష దుఃఖ వ్యతికర విషమో యౌవనే చోపభోగః ।
వామాక్షీణామవజ్ఞా విహసిత వసతి ర్వృద్ధభావోఽప్యసాధుః
సంసారే రే మనుష్యా వదత యది సుఖం స్వల్పమప్యస్తి కించిత్‌ ॥
37
వ్యాఘ్రీవ తిష్ఠతి జరా పరితర్జయంతీ
రోగాశ్చ శత్రవ ఇవ ప్రహరంతి దేహమ్‌ ।
ఆయుః పరిస్రవతి భిన్న ఘటా దివాంభో
లోకస్తథా ప్యహిత మాచరతీతి చిత్రమ్‌ ॥
38
భోగా భంగుర వృత్తయో బహువిధాస్తైరేవ చాయం భవ
స్తత్కస్యేహ కృతే పరిభ్రమత రే లోకాః కృతం చేష్టితైః ।
ఆశా పాశ శతోపశాంతి విశదం చేతః సమాధీయతాం
కామోత్పత్తి వశాత్స్వధామని యది శ్రద్ధేయమస్మద్వచః ॥
39
బ్రహ్మేంద్రాది మరుద్గణాం స్తృణకణా న్యత్ర స్థితో మన్యతే
యత్స్వాదా ద్విరసా భవంతి విభవా స్త్రైలోక్య రాజ్యాదయః ।
భోగః కోఽపి స ఏక ఏవ పరమో నిత్యోదితో జృంభతే
భోః సాధో క్షణభంగురే తదితరే భోగే రతిం మా కృథాః ॥
40
కాలమహిమానువర్ణనము
సా రమ్యా నగరీ మహాన్స నృపతిః సామంత చక్రం చ తత్‌
పార్శ్వే తస్య చ సా విదగ్ధ పరిషత్తాశ్చంద్ర బింబాననాః ।
ఉద్వృత్తః స రాజ పుత్ర నివహస్తే వందిన స్తాః కథాః
సర్వం యస్య వశాదగా త్స్మృతిపథం కాలాయ తస్మై నమః ॥
41
యత్రానేకః క్వచిదపి గృహే తత్ర తిష్ఠ త్యథైకో
యత్రాప్యేక స్తదను బహవస్తత్ర నైకోఽపి చాంతే ।
ఇత్థం చేమౌ రజని దివసౌ దోలయం ద్వా వి వాక్షౌ
కాలః కల్యో భువన ఫలకే క్రీడతి ప్రాణి శారైః ॥
42
ఆదిత్యస్య గతాగతైరహరహః సంక్షీయతే జీవితం
వ్యాపారైర్బహు కార్య భార గురుభిః కాలో న విజ్ఞాయతే ।
దృష్ట్వా జన్మ జరా విపత్తి మరణం త్రాసశ్చ నోత్పద్యతే
పీత్వా మోహమయీం ప్రమాద మదిరామున్మత్త భూతం జగత్‌ ॥
43
రాత్రిః సైవ పునః స ఏవ దివసో మత్వా ముధా జంతవో
ధావంత్యుద్యమిన స్తథైవ నిభృత ప్రారబ్ధ తత్తత్క్రియాః ।
వ్యాపారైః పునరుక్త భూత విషయైరిత్థం విధేనామునా
సంసారేణ కదర్థితా వయమహో మోహా న్న లజ్జామహే ॥
44
న ధ్యానం పదమీశ్వరస్య విధివత్సంసార విచ్ఛిత్తయే
స్వర్గ ద్వార కవాట పాటన పటుర్ధర్మోఽపి నోపార్జితః ।
నారీ పీన పయోధరోరు యుగళం స్వప్నేఽపి నాలింగితం
మాతుః కేవలమేవ యౌవన వన చ్ఛేదే కుఠారా వయమ్‌ ॥
45
నాభ్యస్తా ప్రతివాది బృంద దమనీ విద్యా వినీతోచితా
ఖడ్గాగ్రైః కరి కుంభ పీఠ దళనైర్నాకం న నీతం యశః ।
కాంతాకోమల పల్లవాధర రసః పీతో న చంద్రోదయే
తారుణ్యం గతమేవ నిష్ఫలమహో శూన్యాలయే దీపవత్‌ ॥
46
విద్యా నాధిగతా కళంక రహితా విత్తం చ నోపార్జితం
శుశ్రూషాఽపి సమాహితేన మనసా పిత్రోర్న సంపాదితా ।
ఆలోలాయత లోచనాః ప్రియతమాః స్వప్నేఽపి నాలింగితాః
కాలోఽయం పర పిండ లోలుపతయా కాకైరివ ప్రేరితః ॥
47
వయం యేభ్యో జాతాశ్చిర పరిగతా ఏవ ఖలు తే
సమం యైః సంవృద్ధాః స్మృతి విషయతాం తేఽపి గమితాః ।
ఇదానీ మేతే స్మః ప్రతిదివస మాసన్న పతనా
గతాస్తుల్యావస్థాం సికతిలనదీ తీర తరుభిః ॥
48
ఆయుర్వర్ష శతం నృణాం పరిమితం రాత్రౌ తదర్ధం గతం
తస్యార్ధస్య పరస్య చార్ధమపరం బాలత్వ వృద్ధత్వయోః ।
శేషం వ్యాధి వియోగ దుఃఖ సహితం సేవాదిభిర్నీయతే
జీవే వారి తరంగ చంచలతరే సౌఖ్యం కుతః ప్రాణినామ్‌ ॥
49
క్షణం బాలో భూత్వా క్షణంపై యువా కామ రసికః
క్షణం విత్తైర్హీనః క్షణమపి చ సంపూర్ణ విభవః ।
జరా జీర్ణైరంగైర్నట ఇవ బలీ మండిత తను
ర్నరః సంసారాంతే విశతి యమధానీ యవనికామ్‌ ॥
50
యతినృపతి సంవాదము
త్వం రాజా వయమప్యుపాసిత గురు ప్రజ్ఞాభిమానోన్నతాః
ఖ్యాతస్త్వం విభవైర్యశాంసి కవయో దిక్షు ప్రతన్వంతి నః ।
ఇత్థం మాన ధనాతి దూరముభయోరప్యావయోరంతరం
యద్యస్మాసు పరాఙ్ముఖోఽసి వయమప్యేకాంతతో నిఃస్పృహా ॥
51
అర్థానామీశిషే త్వం వయమపి చ గిరామీశ్మహే యావదర్థం
శూరస్త్వం వాది దర్ప వ్యుపశమన విధా వక్షయం పాటవం నః ।
సేవంతే త్వాం ధనాఢ్యా మతిమలహతయే మామపి శ్రోతు కామా
మయ్యప్యాస్థా న తే చేత్త్వయి మమ నితరామేవ రాజన్ననాస్థా ॥
52
వయమిహ పరితుష్టా వల్కలైస్త్వం దుకూలైః
సమ ఇహ పరితోషో నిర్విశేషో విశేషః ।
స తు భవతు దరిద్రో యస్య తృష్ణా విశాలా
మనసి చ పరితుష్టే కోఽర్థవాన్‌ కో దరిద్రః ॥
53
ఫలమలమశనాయ స్వాదు పానాయ తోయం
క్షితిరపి శయనార్థం వాససే వల్కలం చ ।
నవ ధన మధుపాన భ్రాంత సర్వేంద్రియాణా
మవినయమనుమంతుం నోత్సహే దుర్జనానామ్‌ ॥
54
అశ్నీమహి వయం భిక్షామాశావాసో వసీమహి ।
శయీమహి మహీపృష్ఠే కుర్వీమహి కి మీశ్వరైః ॥
55
న నటా న విటా న గాయకా న చ సభ్యేతర వాద చుంచవః ।
నృపమీక్షితు మత్ర కే వయం స్తన భారానమితా న యోషితః ॥
56
విపుల హృదయై ర్ధన్యైః కైశ్చిజ్జగజ్జనితం పురా
విధృతమపరైర్దత్తం చాన్యైర్విజిత్య తృణం యథా ।
ఇహ హి భువనాన్యన్యైర్ధీరాశ్చతుర్దశ భుంజతే
కతిపయ పుర స్వామ్యే పుంసాం క ఏష మద జ్వరః ॥
57
అభుక్తాయాం యస్యాం క్షణమపి న యాతం నృప శతై
ర్భువస్తస్యా లాభే క ఇవ బహుమానః క్షితి భృతామ్‌ ।
తదంశస్యాప్యంశే తదవయ లేశేఽపి పతయో
విషాదే కర్తవ్యే విదధతి జడాః ప్రత్యుత ముదమ్‌ ॥
58
మృత్పిండో జల రేఖయా వలయితః సర్వోఽప్యయం నన్వణుః
స్వాంశీకృత్య స ఏవ సంయుగశతై రాజ్ఞాం గణైర్భుజ్యతే ।
యే దద్యుర్దదతోఽథవా కిమపరం క్షుద్రా దరిద్రా భృశం
ధిగ్ధిక్తాన్‌ పురుషాధమాన్‌ ధనకణాన్వాంఛంతి తేభ్యోఽపి యే ॥
59
స జాతః కోఽప్యాసీన్మదన రిపుణా మూర్ధ్ని ధవళం
కపాలం యస్యోచ్చైర్వినిహితమలంకార విధయే ।
నృభిః ప్రాణ త్రాణ ప్రవణ మతిభిః కైశ్చిదధునా
నమద్భిః కః పుంసామయమతుల దర్ప జ్వర భరః ॥
60
మనస్సంబోధన నియమనము
పరేషాం చేతాంసి ప్రతిదివసమారాధ్య బహుధా
ప్రసాదం కిం నేతుం విశసి హృదయ క్లేశ కలితమ్‌ ।
ప్రసన్నే త్వయ్యంతః స్వయముదిత చింతామణి గణో
వివిక్తః సంకల్పః కిమభిలషితం పుష్యతి న తే ॥
61
పరిభ్రమసి కిం వృథా క్వచన చిత్త విశ్రామ్యతాం
స్వయం భవతి యద్యథా భవతి తత్తథా నాన్యథా ।
అతీతమననుస్మరన్నపి చ భావ్య సంకల్పయ
న్నతర్కిత సమాగమానుభవామి భోగానహమ్‌ ॥
62
ఏతస్మాద్విరమేంద్రియార్థ గహనా దాయాసకా దాశ్రయ
శ్రేయో మార్గమశేష దుఃఖ శమన వ్యాపార దక్షం క్షణాత్‌ ।
స్వాత్మీభావముపైహి సంత్యజ నిజాం కల్లోల లోలాం గతిం
మా భూయో భజ భంగురాం భవ రతిం చేతః ప్రసీదాధునా ॥
63
మోహం మార్జయ తాముపార్జయ రతిం చంద్రార్ధ చూడామణౌ
చేతః స్వర్గ తరంగిణీ తట భువా మాసంగ మంగీకురు ।
కో వా వీచిషు బుద్బుదేషు చ తడిల్లేఖాసు చ స్త్రీషు చ
జ్వాలాగ్రేషు చ పన్నగేషు చ సరిద్వేగేషు చ ప్రత్యయః ॥
64
చేతశ్చింతయ మా రమాం సకృదిమామస్థాయినీమాస్థయా
భూపాల భ్రుకుటీ కుటీ విహరణ వ్యాపార పణ్యాంగనామ్‌ ।
కంథా కంచుకితాః ప్రవిశ్య భవన ద్వారాణి వారాణసీ
రథ్యా పంక్తిషు పాణి పాత్ర పతితాం భిక్షామపేక్షామహే ॥
65
అగ్రే గీతం సరస కవయః పార్శ్వయోర్దాక్షిణాత్యాః
పశ్చాల్లీలావలయ రణితం చామర గ్రాహిణీనామ్‌ ।
యద్యస్త్యేవం కురు భవ రసాస్వాదనే లంపటత్వం
నో చే చ్చేతః ప్రవిశ సహసా నిర్వికల్పే సమాధౌ ॥
66
ప్రాప్తాః శ్రియః సకల కామ దుఘా స్తతః కిం
న్యస్తం పదం శిరసి విద్విషతాం తతః కిమ్‌ ।
సంపాదితాః ప్రణయినో విభవై స్తతః కిం
కల్పం స్థితా స్తనుభృతాం తనుభి స్తతః కిమ్‌ ॥
67
భక్తిర్భవే మరణ జన్మ భయం హృదిస్థం
స్నేహో న బంధుషు న మన్మథజా వికారాః ।
సంసర్గ దోష రహితా విజనా వనాంతా
వైరాగ్యమస్తి కిమితః పరమర్థనీయమ్‌ ॥
68
తస్మాదనంతమజరం పరమం వికాసి
తద్బ్రహ్మ చింతయ కిమేభి రసద్వికల్పైః ।
యస్యానుషంగిణ ఇమే భువనాధిపత్య
భోగాదయః కృపణ లోక మతా భవంతి ॥
69
పాతాళ మావిశసి యాసి నభో విలంఘ్య
దిఙ్మండలం భ్రమసి మానస చాపలేన ।
భ్రాంత్యాఽపి జాతు విమలం కథమాత్మనీనం
తద్బ్రహ్మ నస్మరసి నిర్వృతి మేషి యేన ॥
70
నిత్యానిత్య వస్తువిచారము
కిం వేదైః స్మృతిభిః పురాణ పఠనైః శాస్త్రైర్మహా విస్తరైః
స్వర్గ గ్రామ కుటీ నివాస ఫలదైః కర్మ క్రియా విభ్రమైః ।
ముక్త్వైకం భవ దుఃఖ భార రచనా విధ్వంస కాలానలం
స్వాత్మానంద పద ప్రవేశ కలనం శేషైర్వణిగ్వృత్తిభిః ॥
71
యతో మేరుః శ్రీమాన్నిపతతి యుగాంతాగ్ని వలితః
సముద్రాః శుష్యంతి ప్రచుర మకర గ్రాహ నిలయాః ।
ధరా గచ్ఛత్యంతం ధరణి ధర పాదైరపి ధృతా
శరీరే కా వార్తా కరికలభ కర్ణాగ్ర చపలే ॥
72
గాత్రం సంకుచితం గతిర్విగళితా భ్రష్టా చ దంతావళి
ర్దృష్టిర్నశ్యతి వర్ధతే బధిరతా వక్త్రం చ లాలాయతే ।
వాక్యం నాద్రియతే చ బాంధవ జనో భార్యా న శుశ్రూషతే
హా! కష్టం! పురుషస్య జీర్ణ వయసః పుత్రోఽప్యమిత్రాయతే ॥
73
వర్ణం సితం శిరసి వీక్ష్య శిరోరుహాణాం
స్థానం జరా పరిభవస్య తదా పుమాంసమ్‌ ।
ఆరోపితాస్థి శకలం పరిహృత్య యాంతి
చండాల కూపమివ దూరతరం తరుణ్యః ॥
74
యావత్స్వస్థమిదం శరీరమరుజం యావచ్చ దూరే జరా
యావచ్చేంద్రియ శక్తిరప్రతిహతా యావత్క్షయో నాయుషః ।
ఆత్మ శ్రేయసి తావదేవ విదుషా కార్యః ప్రయత్నో మహాన్‌
సందీప్తే భవనే తు కూప ఖననం ప్రత్యుద్యమః కీదృశః ॥
75
తపస్యంతః సంతః కిమధినివసామః సురనదీం
గుణోదారా న్దారానుత పరిచరామః సవినయమ్‌ ।
పిబామః శాస్త్రౌఘానుత వివిధ కావ్యామృత రసాన్‌
న విద్మః కిం కుర్మః కతిపయ నిమేషాయుషి జనే ॥
76
దురారాధ్యాశ్చామీ తురగ చల చిత్తాః క్షితిభుజో
వయం తు స్థూలేచ్ఛాః సుమహతి ఫలే బద్ధ మనసః ।
జరా దేహం మృత్యుర్హరతి దయితం జీవితమిదం
సఖే! నాన్యచ్ఛ్రేయో జగతి విదుషోఽన్యత్ర తపసః ॥
77
మానే మ్లాయిని ఖండితే చ వసుని వ్యర్థే ప్రయాతేఽర్థిని
క్షీణే బంధుజనే గతే పరిజనే నష్టే శనైర్యౌవనే ।
యుక్తం కేవలమేతదేవ సుధియాం యజ్జహ్నుకన్యాపయః
పూతా గ్రావగిరీంద్ర కందర తటీ కుంజే నివాసః క్వచిత్‌ ॥
78
రమ్యాశ్చంద్ర మరీచయస్తృణవతీ రమ్యా వనాంతః స్థలీ
రమ్యం సాధు సమాగమాగత సుఖం కావ్యేషు రమ్యాః కథాః ।
కోపోపాహిత బాష్ప బిందు తరళం రమ్యం ప్రియాయా ముఖం
సర్వం రమ్యమనిత్యతాముపగతే చిత్తే న కించిత్పునః ॥
79
రమ్యం హర్మ్యతలం న కిం వసతయే శ్రావ్యం న గేయాదికం
కిం వా ప్రాణసమా సమాగమ సుఖం నైవాధిక ప్రీతయే ।
కిం తు భ్రాంత పతంగ పక్షపవనవ్యాలోల దీపాంకుర
చ్ఛాయా చంచలమాకలయ్య సకలం సంతో వనాంతం గతాః ॥
80
శివార్చనము
ఆసంసారా త్త్రిభువనమిదం చిన్వతాం తాత! తాదృఙ్‌
నైవాస్మాకం నయన పదవీం శ్రోత్ర మార్గం గతో వా ।
యోఽయం ధత్తే విషయ కరిణో గాఢ గూఢాభిమాన
క్షీబ స్యాంతఃకరణ కరిణః సంయమాలాన లీలామ్‌ ॥
81
యదేతత్స్వచ్ఛందం విహరణ మకార్పణ్యమశనం
స హార్యైః సంవాసః శ్రుతముపశమైక వ్రత ఫలమ్‌ ।
మనో మందస్పందం బహిరపి చిరస్యాపి విమృశ
న్న జానే కస్యైషా పరిణతి రుదారస్య తపసః ॥
82
జీర్ణా ఏవ మనోరథాశ్చ హృదయే యాతం చ తద్యౌవనం
హంతాంగేషు గుణాశ్చ వంధ్య ఫలతాం యాతా గుణజ్ఞైర్వినా ।
కిం యుక్తం సహసాఽభ్యుపైతి బలవాన్కాలః కృతాంతోఽక్షమీ
హా! జ్ఞాతం మదనాంతకాంఘ్రియుగళం ముక్త్వాఽస్తి నాన్యా గతిః ॥
83
మహేశ్వరే వా జగతామధీశ్వరే జనార్దనే వా జగదంతరాత్మని ।
న వస్తు భేద ప్రతిపత్తిరస్తి మే తథాఽపి భక్తిస్తరుణేందు శేఖరే ॥
84
స్ఫురత్స్ఫార జ్యోత్స్నాధవళిత తలే క్వాఽపి పులినే
సుఖాసీనాః శాంతధ్వనిసు రజనీషు ద్యు సరితః ।
భవాభోగోద్విగ్నాః శివ శివ శివేత్యుచ్చవచసః
కదా స్యా మానందోద్గత బహుళ బాష్పాప్లుత దృశః ॥
85
వితీర్ణే సర్వస్వే తరుణ కరుణా పూర్ణ హృదయాః
స్మరంతః సంసారే విగుణ పరిణామాం విధి గతిమ్‌ ।
వయం పుణ్యారణ్యే పరిణత శరచ్చంద్రకిరణాః
త్రియామా నేష్యామో హర చరణ చింతైక శరణాః ॥
86
కదా వారాణస్యా మమరతటినీరోధసి వసన్‌
వసానః కౌపీనం శిరసి నిదధానోఽంజలి పుటమ్‌ ।
అయే! గౌరీనాథ! త్రిపురహర! శంభో! త్రినయన!
ప్రసీదేత్యాక్రోశన్నిమిషమివ నేష్యామి దివసాన్‌ ॥
87
స్నాత్వా గాంగైః పయోభిః శుచి కుసుమ ఫలైరర్చయిత్వా విభో! త్వాం
ధ్యేయే ధ్యానం నివేశ్య క్షితి ధర కుహర గ్రావ పర్యంక మూలే ।
ఆత్మారామః ఫలాశీ గురు వచన రతస్త్వత్ప్రసాదాత్స్మరారే
దుఃఖం మోక్ష్యే కదాఽహం సమ కర చరణే పుంసి సేవాసముత్థమ్‌ ॥
88
ఏకాకీ నిఃస్పృహః శాంతః పాణిపాత్రో దిగంబరః ।
కదా శంభో! భవిష్యామి కర్మ నిర్మూలన క్షమః ॥
89
పాణిం పాత్రయతాం నిసర్గ శుచినా భైక్షేణ సంతుష్యతాం
యత్ర క్వాఽపి నిషీదతాం బహు తృణం విశ్వం ముహుః పశ్యతామ్‌ ।
అత్యాగేఽపి తనోరఖండ పరమానందావబోధ స్పృశా
మధ్వా కోఽపి శివ ప్రసాద సులభః సంపత్స్యతే యోగినామ్‌ ॥
90

అవధూతచర్య
కౌపీనం శత ఖండ జర్జరతరం కంథా పునస్తాదృశీ
నైశ్చింత్యం నిరపేక్ష భైక్ష్యమశనం నిద్రా శ్మశానే వనే ।
స్వాతంత్ర్యేణ నిరంకుశం విహరణం స్వాంతం ప్రశాంతం సదా
స్థైర్యం యోగ మహోత్సవేఽపి చ యది త్రైలోక్య రాజ్యేన కిమ్‌ ॥
91
బ్రహ్మాండమండలీ మాత్రం కిం లోభాయ మనస్వినః ।
శఫరీ స్ఫురితేనాబ్ధిః క్షుబ్ధో న ఖలు జాయతే ॥
92
మాతర్లక్ష్మి! భజస్వ కంచిదపరం మత్కాంక్షిణీ మా స్మ భూ
ర్భోగేషు స్పృహయాళవస్తవ వశే కా నిఃస్పృహాణామసి ।
సద్యః స్యూత పలాశ పత్ర పుటికా పాత్రైః పవిత్రీ కృతై
ర్భిక్షా వస్తుభిరేవ సంప్రతి వయం వృత్తిం సమీహామహే ॥
93
మహా శయ్యా పృథ్వీ విపులముపధానం భుజ లతా
వితానం చాకాశం వ్యజనమనుకూలోఽయమనిలః ।
స్ఫురద్దీప శ్చంద్రో విరతి వనితా సంగ ముదితః
సుఖీ శాంతః శేతే మునిరతను భూతిర్నృప ఇవ ॥
94
భిక్షాశీ జన మధ్య సంగ రహితః స్వాయత్త చేష్టః సదా
హానా దాన విరక్త మార్గ నిరతః కశ్చిత్తపస్వీ స్థితః ।
రథ్యాకీర్ణ విశీర్ణ జీర్ణ వసనః సంప్రాప్త కంథాసనో
నిర్మానో నిరహంకృతిః శమ సుఖాభోగైక బద్ధ స్పృహః ॥
95
చండాలః కిమయం ద్విజాతిరథవా శూద్రోఽథ కిం తాపసః
కిం వా తత్త్వ వివేక పేశల మతిర్యోగీశ్వరః కోఽపి కిమ్‌ ।
ఇత్యుత్పన్న వికల్ప జల్ప ముఖరై రాభాష్యమాణా జనై
ర్న క్రుద్ధాః పథి నైవ తుష్ట మనసో యాంతి స్వయం యోగినః ॥
96
హింసా శూన్యమయత్న లభ్యమశనం ధాత్రా మరుత్కల్పితం
వ్యాళానం పశవస్తృణాంకుర భుజస్తుష్టాః స్థలీ శాయినః ।
సంసారార్ణవ లంఘన క్షమ ధియాం వృత్తిః కృతా సా నృణాం
తా మన్వేషయతాం ప్రయాంతి సతతం సర్వే సమాప్తిం గుణాః ॥
97
గంగాతీరే హిమగిరిశిలా బద్ధపద్మాసనస్య
బ్రహ్మ ధ్యానాభ్యసన విధినా యోగనిద్రాం గతస్య ।
కిం తైర్భావ్యం మమ సుదివసై ర్యత్ర తే నిర్విశంకాః
కండూయంతే జరఠ హరిణాః స్వాంగమంగే మదీయే ॥
98
పాణిః పాత్రం పవిత్రం భ్రమణ పరిగతం భైక్ష్యమక్షయ్యమన్నం
విస్తీర్ణం వస్త్రమాశా దశకమచపలం తల్పమస్వల్పముర్వీమ్‌ ।
యేషాం నిఃసంగతాంగీ కరణ పరిణత స్వాంతసంతోషిణ స్తే
ధన్యాః సంన్యస్త దైన్య వ్యతికర నికరాః కర్మ నిర్మూలయంతి ॥
99
మాత ర్మేదిని! తాత మారుతి! సఖే తేజః! సుబంధో జల!
భ్రాత ర్వ్యోమ! నిబద్ధ ఏష భవతామంత్యః ప్రణామాంజలిః ।
యుష్మత్సంగ వశోపజాత సుకృత స్ఫార స్ఫురన్నిర్మల
జ్ఞానాపాస్త సమస్త మోహ మహిమా లీయే పర బ్రహ్మణి ॥
100

ఆదికవి మహర్షి వాల్మీకి జయంతి శుభాకాంక్షలు

 ఆదికవి మహర్షి వాల్మీకి జయంతి శుభాకాంక్షలు

31-10-2020

కూజంతం రామ రామేతి మధురం మధురాక్షరమ్ |
ఆరుహ్య కవితాశాఖాం వందే వాల్మీకికోకిలమ్ ||

 


29 అక్టోబర్, 2020

ఆత్మీయ బంధువులకు ఆత్మీయ ఉత్తరం - 22

అపరిగ్రహము - అస్తేయం   


'అపరిగ్రహం'అంటే ఇతరుల వస్తువులు గ్రహించ కుండా వుండటము నాయొక్క భావనలో అది కేవలము వస్తువులతోనే కాదు ఇతరుల నుండి విషయ గ్రహణము కూడా చేయకూడదు, అంటే ఇతరుల భావనలు, అవి అరిషట్ వర్గాలతో కూడుకొని ఉంటాయి కనుక వాటిని కూడా సాధకుడు గ్రహించకూడదు. వారి యొక్క భావాలు మనపట్ల మంచి భావన, మంచి అభిప్రాయము కావచ్చు లేదా ఈర్ష్య ద్వేషాదులతో కూడుకున్నవి కావచ్చు అయితే అవి కేవలము వారు మన పట్ల ఏర్పరుచుకున్న అభిప్రాయాలు కావచ్చు, మనలను ఆవిధముగా అర్థము చేసుకోవడము కావచ్చు, వాటిని సాధకుడు తన మనసులో చేరనిస్తే, వాటినుంచి సాధకుడి మనసులో భావ పరంపర పెరిగి పోయి తన యందు కూడా రాగఃద్వేషాదుల అల్లికలు కలుపు మొక్కల లాగా పెరిగి పోయి సార వంతమయిన జ్ఞాన ప్రకాశన్నీ ప్రకాశ హీనము చేస్తాయి. రైతు తన యొక్క పొలములో కలుపు మొక్కలు, పిచ్చి మొక్కలు పీకి పారేసి మరల వాటిని పెరగనీయకుండా జాగ్రత్త పడితే అతనికి లభించే పంట అద్భుత ఫలాలను ఇస్తుంది. పండిన పంటను కూడా చీడ పురుగులు పట్టకుండా రైతు ఎప్పుడు అప్రమత్తుడై ఉంటాడో సాధకుడు కూడా ఈ విధమైన సాధనను కొనసాగించాలి. అందుకు సాధకుడికి చెప్పబడిన యమ నియమాదులు పాటించడము వలన శుద్ధ అంతఃకరణం ఏర్పడి దివ్య ఫలాలను పొందగలడు.

కేవలము వస్తువులే కాక ఎప్పుడయితే సాధకుడు ఇతరుల భావజాలమును స్వీకరిస్తాడో అంటే ఆయా విషయాదులందు మనస్సున స్వీకరించినట్లే, వాటితో మనస్సున అనేక భావజాలోత్పతికి కారకుడు అవుతున్నాడు, తన పట్ల విమర్శ కావచ్చు, పొగడ్త కావచ్చు ఆరెండు కూడా ఎవరు అయితే వ్యక్తము చేస్తారో అవి కేవలము వారివే వారి యొక్క మనో భావజాలములే ఆయా మనోభావాలు వారివి మాత్రమే, అవి తన పట్ల అయినప్పటికీ కేవలము అవి వారి యొక్క మనోభావాలుగా పరిగణించి ఆ ఉద్దేశ్యాలను వారికె వదిలి వేయాలి కానీ వారి భావాల పట్ల సాధకుడు తన యందు భావోత్పతి చేసుకోకూడదు, అందువల్ల సాధకుడి మనసు యందు అనేక విషయ పరంపరలకు అవకాశము ఇట్చినట్లే, ఆలా చేసుకొంటే తనవి కానీ భావ జలాన్ని తాను స్వీకరించి నట్లే. తనది కాని విషయము అవుతుంది. తనది కాని వస్తువును తనది గా ప్రతి పాదించడమే అవుతుంది. ఇది అపరిగ్రహము-అస్తేయము  అని అనిపించుకుంటుంది. ప్రాపంచికుల మనోభావాలు తన పట్ల కానీ వేరే ఇతర ప్రాపంచిక వ్యవహారములు యందు  ఎలా ఉన్నప్పటికీ వాటితో సంగత్వము, భాగస్వామ్యము చేసుకోకుండా తనవి గా చేసుకోకుండా, తనవి గా క్లెయిమ్ చేయకుండా ప్రమాద కార విషయములుగా, అక్కరకు రాని విషయములు గా పరిగణించి వాటిని వదిలి వేయడమే సాధకుడికి పరమ శ్రేయస్కరము. ఇతరుల మనో భావ వికారాలు, కక్కు ( వాంతికి )  వంటివిగా, అసహ్యమయినవిగా భావించి వాటికీ అంటే ఆయా భావాలకు దూరముగా వుండటము సాధకుడి యొక్క ప్రధాన ఆవశ్యకమైన గుణముగా ఉండాలి.  ఐతే ఇక్కడ గమనించ వలసినది ఏమంటే అవతలి వారు మన పట్ల విద్వేష పూరితమైన భావాలతో మన యొక్క మనుగడకు గాని దన, మాన, ప్రాణాలకు  నష్టము కలిగించే విధముగా ఉంటే మాత్రము ఏమాత్రము సాధకుడు ఆయా విషయముల యందు అశ్రద్ధ చేయకూడదు. ఈ విషయాన్ని మహాభారతము తెలియచేస్తున్నది. 

 

పాండవులు కౌరవుల పట్ల ఎంతో స్నేహశీలతను, బందు ప్రీతితో వ్యవహరిస్తున్నప్పటికీ కౌరవులు మాత్రము పాండవుల యొక్క ప్రతి చర్యను, దురభిప్రాయముతో, ద్వేష పూరితమయిన భావనలతో పాండవుల ప్రతి చర్యను వారి పట్ల జరిగిన అవమానంగా  చూస్తు పాండవుల యొక్క దన మాన ప్రాణాలను హరించాలనే భావనలతో వారిని అనేక విధాలుగా వెంటాడారు, మానసికముగా హింసిస్తూ వారి, నైతికంగా కృంగేలా సందర్భము వచ్చిన ప్రతి సారి అడుగు అడుగున వారిని  వేధించడమే కాకుండా, ఉద్దేశ్య పూర్వకంగా వారిని అనేక సందర్భాలను కల్పిస్తూ వారిని వివశులను చేసి వారి ని అనేక విధాలుగా పతనము చేయాలనీ దుష్ట పన్నాగాలు ఎన్నో పన్నినారు. 

వారి విద్వేష పూరితమయిన చర్యలు పదునాలుగు సంవత్సరాల అరణ్య వాసములో కూడా కొనసాగినాయి. కాబట్టి సాధకులు తాము ఎంత తమ వరకు తాము ఉన్నప్పటికీ తమను ఎవరి దౌర్భల్యాలు వెంటాడుతున్నాయి తెలియదు కాబట్టి నిరంతర అప్రమత్త కూడా అవసరమే. సాధకుడికి ఎవరి పట్ల శత్రు భావము లేనప్పటికీ తన పట్ల ఇతరుల మనస్సులు ఏవిధమయిన దుర్బలత్వముతో తో కూడుకున్నవో తెలియదు అతి సహనము, అతిగా ఓర్పు కూడా ప్రమాద కారి కావచ్చు, కనుకనే శ్రీకృష్ణ పరమాత్మా దుర్మార్గాన్ని అతిగా సహించడము కూడా వాటిని ప్రోత్సహించడమే, వారిలో నీవు ఏమిచేసినా వారి మనస్సులు రాగద్వేషాదులనుండి విడివడవు, వారిని ఉపేక్షించడము వలన వారిని చూసి వారి లాంటి దుర్మార్గులు ఎందరో తయారు అవుతారు కాబట్టి వారిని అరికట్టడము అనివార్యము అని శ్రీ కృష్ణ పరమాత్మ అర్జునిడికి హితవు చెప్పాడు. కాబట్టి సాధకుడు ఇతరుల విద్వేషం నుంచి కూడా అప్రమత్తుడు అయి చీడ పురుగులనుంచి పంటను కాపాడు కుంటున్నట్లుగా సాధకుడు తనను తాను కాపాడుకోవాలి. 

{ సాధకుడు తన నుండి ఇతరుల నుండి వెలువడే విద్వేష పూరిత భావజాలము నుండి తన యొక్క మనస్సును, తన యొక్క చిత్తమును సదా కాపాడుకొంటూ నిత్యము జాగరూకతో ఉండాలి }

.........ఇంకావుంది. 



28 అక్టోబర్, 2020

ఆత్మీయ బంధువులకు ఆత్మీయ ఉత్తరం - 21

  

జీవుడు - సాధకుడు - సిద్ధుడు 
క్షేత్రము - స్థానము 

జీవ భ్రాంతి తొలగి స్వస్వరూప దర్శనము ఆత్మ దర్శనమైన యోగి జీవన్ముక్తుడు,  స్థూల, సూక్ష్మ, కారణ శరీరాలకు అతీతుడు అవుతున్నాడు, అతను సర్వే సర్వత్రా అంతటా ఆ పరబ్రహ్మను మాత్రమే దర్శిస్తున్నవాడు, మాయ తొలగినవాడు, ద్వంద్వము లేనివాడు, అంతటా ఆనందస్వరూపుడయినా ఆ పరబ్రహ్మను చూడగలుగుతున్నవాడు అవుతున్నాడు. ఎలాగంటే భూమి మీద వుండే సమస్త జీవులకు భూ భ్రమణము వల్ల ప్రకృతిలో ఏర్పడే రాత్రి పగలు, ఋతువులు జీవులకు అనుభూతిలో కలవు, జనన మరణ  అదే విధముగా సూర్యుని స్థానములో నిలబడి  చూస్తే రాత్రి పగలు { చీకటి వెలుగులు } ఋతువులు ఇత్యాదులు వుండవు.  అతనికి అంతటా కేవలం అఖండమయిన ప్రకాశము మాత్రమే గోచరిస్తుంది.  అదేవిధముగా ఆత్మసాక్షాత్కారం పొందిన యోగి  ఆత్మక్షేత్రము నుండి అంతటా ఆత్మ స్వరూపముగానే దర్శిస్తాడు. ఈ జగత్తు యందు జగత్తుకు ఆధారముగా వున్న, అంతటా నిండి నిబిడీకృతమయిన దివ్య ఆనందస్వరూపుడయినా ఆ పరబ్రహ్మ, పరమాత్మనే దర్శిస్తుంటాడు, ఇతనినే జీవన్ముక్తుడు అంటారు.  అతనికి జగత్తు యందు జగత్తును కాంచాడు, జగత్తుకు ఆధారమయిన శుద్ధ చైతన్యాన్ని దర్శిస్తాడు.  ఆత్మ దర్శనము పొందిన యోగి వ్యవహారికముగా కనిపిస్తున్నప్పటికీ అతను ఎల్లపుడు ఆత్మస్థానములోనే ఉంటాడు. అంతటా ఆనంద స్వరూపమయిన ఆత్మనే దర్శిస్తాడు. 

{ భూ క్షేత్రము నందు జీవుడు కాలము , రాత్రి పగలు, ఋతువులు ప్రకృతిని అనుభూతి చెందుతాడు, సూర్యని నందు నిలబడి చూస్తే కాలానికి అతీతమయిన స్థితి, అఖండమయిన ప్రకాశము, ఆవిధముగానే ఆత్మ యందు స్థితిని పొందినవాడు  భౌతిక దృష్టి నశించి జనన మరణ సంసార బంధాలకు అతీతుత మైన స్థితిని పొందుతున్నాడు. }

.....ఇంకావుంది. 

27 అక్టోబర్, 2020

ఆత్మీయ బంధువులకు ఆత్మీయ ఉత్తరం 20

వ్యష్టి - సమిష్టి

ఒక అవగాహన 

 సూర్యని నుండి సూర్య  రష్మిని  ఆయా యంత్ర పరికరములు  { సోలార్ యంత్ర పరికరములు } గ్రహించి వాటియొక్క సామర్థ్యము ననుసరించి, వాటిలో పొందపరుచబడిన ఉపయోగ విశిష్టతతో వాటి యొక్క వైవిధ్యమయిన శక్తి తో పనిచేయునో అదే విధముగా చైతన్య స్వరూపుడయిన ఆ పరబ్రహ్మ నుండి జీవులు శక్తిని, చైతన్యమును  పొందుతూ ఆయా జీవి యొక్క భౌతిక శరీర, మానసిక, ప్రజ్ఞననుసరించి, వివేకముతో వారి సామర్థ్యముననుసరించి వ్యవహరిస్తున్నారు. 

క్రిమి కీటకాదుల యందు, పశు పక్షాదుల యందు, దేవ, దానవల యందు, మానవల యందు , యక్ష, కిన్నర కింపురుషులు ఇత్యాదులందు ప్రకాశిస్తున్నది కూడా ఆ బ్రహ్మ యొక్క చైతన్యమే విలక్షణమయిన పరస్పర వైరుధ్యమైన ఆయా ఉపాధులయందు గల సామర్థ్యము ననుసరించి వారి/వాటి యొక్క వ్యవహారము కలదు.   

జగత్తు పట్ల సమిష్టి యొక్క భవనాలే వ్యష్టిలో గోచరము అవుతున్నది. స్ఫురిస్తున్నది.  వ్యష్టి బౌతికంగా అంతరిస్తున్నప్పటికీ, వ్యష్టిలో జగత్తు లేకుండా పోయినప్పటికీ,  సమిష్టి యొక్క భావనలో జగత్తు యొక్క భావన  ఉన్నందున  అన్య ఉపాధులకు  జగత్తు భాసిస్తూనే వున్నది .  సమస్త జగత్తు యథార్థముగా వున్నట్లుగా  భాసిస్తున్నది . 

సమిష్టి లో జగత్తు యొక్క దృడ భావన వున్నదందున వ్యష్టిలో ఆ భావనే స్ఫురిస్తున్నది. అయితే వ్యష్టి ఈ జగత్తును తన కన్నా భిన్నముగా దర్శిస్తున్నాడు, అనుభూతి చెందుతున్నాడు. వ్యవహరిస్తున్నాడు. తనకు మూలము అసమిష్టి యే తనలో భాసిస్తున్న జగత్తు భావన అంతయూ ఆ బ్రహ్మదే అని గ్రహించలేక వున్నాడు. జగత్తుకు గల లేదా పదార్థానికి గల భౌతిక పరిదులు, నియతులు, వృద్ధి క్షయములు తనకు ఆపాదించుకొని  లోకమునందు వ్యవహరిస్తున్నాడ, దుఃఖిస్తున్నాడు .  

.....ఇంకావుంది. 


25 అక్టోబర్, 2020

ఆత్మీయ బంధువులకు ఆత్మీయ ఉత్తరం - 19

 విజయ దశమి శుభాకాంక్షలతో.......


తన శరీరము పట్ల వ్యామోహాన్ని, మహా మొహాన్ని కలిగిన వారై , ఇంద్రియ లోలులై, వర గర్వితులై  త్రిగుణాలతోను, రాగద్వేషాలతోను, అరిషట్ వర్గాలతోను వ్యవహరిస్తూ, లోక కంఠకులై,  అసుర చేష్టలతో జనులను, సాధువులను, స్త్రీలను పీడిస్తు వున్న రావణ, దుర్గమాసురాది రాక్షసుల ఫై కలిగిని విజయమే విజయదశమి. 

దుర్గమము అంటే కొన్ని పర్యాయ పదాలు కోట, పురము, శరీరము, జయింప శక్యము కానిది, కఠినమయిన త్రోవ, దాట శక్యము కానిది మొదలగునవి  ఆయా సందర్భాలననుసరించి వాడుతుంటారు. ఇక్కడ శరీరము అని తీసుకుంటే, ఈ శరీరము జడము, ఇది జడ ప్రకృతి, ఈ జడ ప్రకృతినే 'మాయా' అంటారు, ఈ మాయ జయింప శక్యము కానిది. జయించుటకు అతి దుర్లభమయినది, అత్యంత కఠినమయినది. జీవుడు తాను ధరించిన శరీరము పట్ల మహా మోహముతో ఉంటాడు. సత్వ రజస్తమోగుణాలతోను, 'రాగద్వేషాలతో', అరిషట్వర్గాలతోను వ్యవహరిస్తుంటాడు. ఈ విధముగా భౌతిక జగత్తుతో తాను నెరపే ప్రతి వ్యవహారమునకు కారణము తన పట్ల తనకు వున్నబంధమే, ఈ మాయయే, ఈ  మోహకారణమే జన్మ పరంపరలకు దారితీస్తున్నది. కనుక ఈ విధమమయిన సంసార చక్రమును జీవుడు దాటుకోవాలంటే తన పట్ల తనకు వున్న ఆ మాయా మోహము నశించాలి, ఆ మోహము నశించటం అత్యంత దుర్లభమయిన, కఠినతరమయినదిగా వున్నది. ఈ మహా మాయ పట్ల, మాయా మోహముపట్ల కలిగిన జయమే విజయ దశమి.   

ఈ కఠినమయిన, దుర్లభమయిన జయింప శక్యము కానిదిగా అగుపిస్తున్న ఈ మాయా మొహాన్ని అత్యంత సులభతరమయిన బోధ, ఆది గురువుగా ఆ పరమేశ్వరుడే సమస్త మానవాళికి అనుగ్రహించాడు.  అనుకుంటా. కాశీ క్షేత్రములో కాశి విశ్వేశ్వరుని, విశ్వనాథుని దర్శించినవారు తమకు అత్యంత ప్రీతి పాత్రమయినది వదిలి వేయమంటారు. అంతే కాదు కాశీ క్షేత్రములో తనువు చాలించిన వారికి ముక్తి లభిస్తుంది అని స్థల పురాణము చెపుతుంది. ఇక్కడ తమకు అత్యంత ప్రీతి పాత్రమయినది వదిలి వేయమంటే, చాల మంది తమకు ఇష్టమయిన పండ్లు, కూరగాయలు, ఇంకా అనేకమయిన పదార్థాలు వదిలి వేస్తుంటారు, ఆలా చేస్తే ఇంద్రియ లోలత్వము నుండి బయట పడే ఒక అద్భుత సాధన అయ్యివుండవచ్చు.  కానీ నా యొక్క భావనలో ఇవన్నీ కాదు, ఇక్కడ కొంత విశ్లేషించుకొంటే  ప్రతి జీవికి అత్యంత ప్రీతి పాత్రమయినది ఏది అంటే తన యొక్క తనువు, తన శరీరమే ఈ జగత్తులో తనకు అత్యంత ప్రీతి పాత్రమవుతుంది. దాని పట్ల అత్యంత వ్యామోహాన్ని కలిగి ఉంటాడు. ఇక్కడ  వదిలివేయడమంటే తాను ఈ శరీరము అన్న భావాన్ని వదిలి వేయడమే. నేను ఈ శరీరము కాదు అన్న శరీర భావాన్ని ఎప్పుడయితే  వదిలివేస్తాడో అప్పుడే అతని అహంభావము తొలగి శుద్దుడు అవుతాడు. అతను సమస్త మానసిక బంధాలు తొలగుతాయి. ఆయా బందాలనుండి విముక్తుడ అవుతాడు. తనువుని ఆధారము చేసుకొని అనేక మానసిక బంధాలు ఏర్పడ్డాయి, అవి లత లాగ జీవుడిని అల్లుకొన్నాయి. బందితుడిని, వాటికీ కట్టు బడేటట్టుగా బద్ధుడను చేశాయి. 

ఇంకా కాశీ క్షేత్రములో మరణించిన వారికి మోక్షము లభిస్తుంది అంటారు, మరణానంతరము.  అయితే ఇక్కడ శరీరము ఉండగానే నేను ఈ శరీరము అన్న శరీర భావనను త్యజిస్తే, మోహము వదిలితే తన పట్ల తనకు వున్న వ్యామోహము పోతుంది.  అప్పుడే సమస్త బందాలనుండి విడివడుతాడు. ఆయా బందాలనుండి ముక్తుడు అవుతాడు. బ్రతికి ఉండగానే జీవన్ ముక్తుడు అవుతాడు.  విజయుడు అవుతాడు. 

విజయ దశమి శుభాకాంక్షలతో...... 


ఆత్మీయ బంధువులకు ఆత్మీయ ఉత్తరం - 23

పరమాత్మా వైపా! ప్రపంచము వైపా ! కురు పాండవ సంగ్రామము నిశ్చయమయినాక కౌరవులనునుడి దుర్యోధనుడు, పాండవులనుండి అర్జునుడు శ్రీ కృష్ణ పరమాత్మాను సహాయ...

శాంతి నేలకోనుగాక !

భూమి లో శాంతి నేలకోనుగాక ! అంతరిక్షం లో శాంతి నేలకోనుగాక ! ఆకాశం లో శాంతి నేలకోనని. నీటిలో శాంతి నేలకోనుగాక ! మూలకాలలో ( మూలికలలో ) శాంతి నేలకోనుగాక !
చెట్టు చేమలలో శాంతి నేలకోనుగాక ! దేవతలందరూ నాకు శాంతిని ప్రసాదిస్తారు గాక ! ప్రతి ఒక్కరికి దేవతలు శాంతిని అనుగ్రహిస్తారు గాక ! శాంతి లో సకల ప్రాణులు శాంతి పొందు గాక !
ఈ నానా విధ శాంతులు మూలంగా నాకు మరియు అందరికి మంగళం ఒనగూరు గాక ! వాటికీ మంగళం ఒనగూరు గాక ! సమస్తమూ మనకు మంగళమును ప్రసాదించు గాక !. సమస్తానికి మంగళం ఒనగూరుగాక.

ఓం శాంతి ! శాంతి !! శాంతి: !!! .సత్యం నిత్యం అనంతం

సర్వేజనః సుఖినో భవంతు

సర్వేజనః సుఖినో భవంతు, MAY ALL BEINGS BE HAPPY, MAY THE WHOLE WORLD BE HAPPY

అహం బ్రహ్మసి

The peace (Shanti) that resides in the solar world (Dyauh), in space (Antariksha), in the earth (Prithwi) and elemental waters (Rapah),
nourishes the herbs, fruits and grains (Roshadhayah) thereby nourishing the original power (Om) in all beings (Vishvedevah).
May the peace of the whole (Brahma) now and forever more (Sarvagwam) come into us, we pray. May the highest good prevail.

Om Shanti Shanti Shanti (Peace Peace Peace) .సత్యం నిత్యం అనంతం

Peace

tranquilness, Peace, peace, peace shanti shanti shanti !

May all people be happy

May all people be happy
May all people be happy

వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు

వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు
వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు

వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు

వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు
వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు

SRI PADAVALLABHA

SRI PADAVALLABHA
SRI PADA RAJAM SHARANAM PRAPADYE

NEE JEEVITANIKI

NEE JEEVITANIKI

SUVISHALAM IDAM VISWAM

SUVISHALAM IDAM VISWAM

SRI GURU RAGHAVENDRA

SRI GURU RAGHAVENDRA

SRI RAMAKRISHNA PARAMA HAMSA

SRI RAMAKRISHNA PARAMA HAMSA

JAI GURU DATTA

JAI GURU DATTA
SRI GURU DATTA

JAI GURU DATTA

JAI GURU DATTA

Trident

Trident
Trident